Αυτό το εγχείρημα άρχισε να σχηματίζεται ως ιδέα στο μυαλό του Αλέξανδρου ενώ ακόμη η Κατερίνα ήταν εν ζωή και έβλεπε τον πόνο και την προσπάθεια των ανθρώπων, καρκινοπαθών και συγγενών, που συναντούσε στα νοσοκομεία.
Από την μια λοιπόν θέλει μέσα από αυτό το εγχείρημα να εκφράσει και να κοινωνήσει τον πόνο και την προσπάθεια τους καθώς και να τιμήσει την μνήμη τους.
Αυτή την μέρα… θυμόμαστε αυτούς που δίνουν μια άνιση μάχη για την ζωή τους.
Αυτή την μέρα… τρέχουμε για να βρεθούμε κοντά στον αγώνα και την αγωνία τους.
Αυτή την μέρα… θυμόμαστε αυτούς που έφυγαν, που έχασαν αυτή την μάχη.
Αυτή την μέρα… τρέχουμε για να τους κρατήσουμε κοντά μας.
Αυτή την μέρα… θυμόμαστε αυτούς που έμειναν πίσω μέσα στον πόνο και την απόγνωση.
Αυτή την μέρα… τρέχουμε για να δώσουμε ελπίδα στην απώλεια και το πένθος.
Από την άλλη θέλει να περάσει ένα κοινωνικό μήνυμα αφύπνισης , αλλαγής και ελπίδας βασιζόμενο στις παρακάτω σκέψεις της M. Yakir.
“Από την Βιολογία γνωρίζουμε ότι η υγεία των κυττάρων σχετίζεται με το περιβάλλον στο οποίο ζουν, το οποίο επηρεάζεται από σκέψεις και συναισθήματα, και που με τη σειρά του στέλνει μηνύματα τα οποία επηρεάζουν την υγεία των κυττάρων.
Τα καρκινικά κύτταρα είναι κύτταρα που επηρεάστηκαν από το περιβάλλον και είναι ατομιστές για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Τιθασεύουν όλους τους πόρους του οργανισμού και τελικά με την ανεξέλεγκτη εξάπλωση τους καταστρέφουν τον οργανισμό από τον οποίο εξαρτώνται.
Τα κύτταρά μας συνεργάζονται παρά ανταγωνίζονται μεταξύ τους, ακούνε και παρακολουθούν το ένα το άλλο και με αυτόν τον τρόπο σχηματίζουν μία κοινότητα κυττάρων που συνιστά ένα αρμονικό και υγιές ανθρώπινο πλάσμα. Με τον ίδιο τρόπο το άτομο είναι ένα κύτταρο της κοινωνίας, όπου η ασθένεια συχνά σχετίζεται με την απομόνωση ή την εγωκεντρικότητα του ατόμου.
Μία σημαντική παρουσία καρκινικών κυττάρων στον οργανισμό σηματοδοτεί στην κοινότητα των κυττάρων ότι ο οργανισμός είναι εκτός ισορροπίας. Τα υγιή κύτταρα τότε καλούνται να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να μπορέσουν να αποκαταστήσουν την υγεία. Παρόμοια και το άτομο το οποίο αντιστοιχεί με το κύτταρο στο σώμα της ανθρωπότητας όταν παθαίνει καρκίνο στέλνει σήματα στην κοινότητα γύρω του ότι είναι εκτός ισορροπίας και ότι πρέπει να ξυπνήσουν.
Εμείς είμαστε η κοινωνία στην οποία αυτά τα άτομα ανήκουν, εμείς είμαστε τα άλλα κύτταρα στο ανθρώπινο σώμα και έτσι καλούμαστε να ξυπνήσουμε και να μεταβούμε από τη δόνηση της επιβίωσης, του ανταγωνισμού και του εγωισμού σε μία δόνηση συνεργασίας, που βασίζεται στην αφοσίωση και τη γενναιοδωρία, το έλεος και την αγάπη.”
Γράφει για το “For Katerina” ο Βελονίδης Χαράλαμπος - Ομοιοπαθητικός
